Jak pomóc dziecku osiągnąć sukces– badania

Rodzina to miejsce, gdzie kształtuje się osobowość dziecka, jego nawyki, poczucie własnej wartości. Od postaw rodziców zależy czy dziecko będzie miało odpowiednie warunki do rozwoju czy raczej będą one wpływać ujemnie na zachowanie dziecka w przyszłości. Liczne badania naukowe potwierdzają, że rodzice odgrywają niezwykle istotną rolę w rozwoju dziecka, a co za tym idzie przyczyniają się do ich sukcesu lub porażki. Jak można pomóc swojemu dziecku odnieść sukces?

Rodzice a edukacja dziecka

Praktycznie w każdej klasie można wskazać uczniów, którzy mają wyjątkowo wysokie osiągnięcia w nauce. Czy osiągane wyniki to tylko kwestia wysokiego poziomu IQ? Według Sharon i Craiga Ramey, profesorów Georgetown University, którzy uważani są za ekspertów w dziedzinie rozwoju dziecka środowisko rodzinne wpływa na na edukację dzieci nie mniej niż nauczyciele, którzy wzorcowo mają posiadać wiedzę na temat tego czego powinni nas uczyć w szkole.  W swojej książce ,,Going to School” Sharon i Craiga Ramey prezentują oni 10 cech dzieci, które odniosły sukces.

Według ich założeń dzieci, którym udało się w szkole:

1. Od wczesnego dzieciństwa były stymulowane przez rodzinę i przyjaciół do tego, by odkrywać nowe rzeczy. Dzięki temu, że pobudzano ich ciekawość były chętne do nauki.
2. Zadawały pytania i szukały pomocy. Kiedy zrozumienie jakiegoś zagadnienia sprawiało im trudność wiedziały, że rodzice są po to, by pomagać i dlatego warto pytać.
3. Włożyły wiele wysiłku w naukę. Rodzice mówili im, że jeśli będą się starać mogą osiągnąć co tylko zechcą, więc nie poddawały się, a nawet były dumne z włożonego w naukę wysiłku.
4. Miały solidne emocjonalne i społeczne umiejętności. Na każdym etapie nauki szkoła stawia przed dziećmi różnego typu wyzwania społeczne i emocjonalne. Rodzice, którzy wspierali swoje dzieci w podejmowaniu dobrych decyzji i  zachęcali je do przyjmowania przyjacielskiej postawy wobec rówieśników miały większe szanse na sukces.
5. Miały dokładny obraz swojej wiedzy i umiejętności. Rodzice, którzy chwalili swoje dzieci w takim stopniu, na jaki one zasługują i jednocześnie zachęcali ich do marzeń sprawiali, że ich pociechy miały mnóstwo zapału do pracy.
6. Mogły spojrzeć na rodziców jako na wzór do naśladowania w kwestii nauki. To wcale nie oznacza, że rodzice ci byli idealni, ale byli prawdziwi i byli gotowi na to, by czasem wystąpić także w roli ucznia.
7. Miały domy, w których promowano naturalne nauczanie tzn. oparte się o rozmowy, wyjaśnianie codziennych doświadczeń itp. Dzięki temu rodzice pomagali dzieciom odnaleźć sens.
8. Rodzice dbali o to, by dzieci jadły regularne posiłki i o stałej porze kładły się spać. Dzięki temu wstawały do szkoły wypoczęte i pełne energii.
9. Rodzice wyznaczali dzieciom realne i jasne granice, które nie były ani zbyt łagodne, ani zbyt restrykcyjne.
10. Uczęszczały do szkół, gdzie stawiano im wysokie wymagania. Bez względu na wiek dziecka rodzice pozostawali w kontakcie z nauczycielami i pracownikami szkoły i inicjowali dobrą komunikację.

Odżywianie a poziom IQ

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na to czy dziecko osiągnie sukces w szkole jest także odżywianie. Jak dowodzą badania, od rodzaju spożywanych przez dzieci posiłków zależy bowiem ich poziom IQ. Naukowcy z londyńskiego uniwersytetu Goldsmiths dowiedli, że dzieci, które zamiast posiłków na bazie warzyw spożywały często dania typu fast food miały znacznie niższy poziom IQ. Badania przeprowadzono na 4 tys. szkockich dzieci w wieku od 3 do 5 lat.  Do zbliżonych wniosków doszli również naukowcy z australijskiego Uniwersytetu of Adelaide. Okazało się, że iloraz inteligencji dzieci, które między 6 miesiącem a drugim rokiem życia spożywały więcej słodyczy i słodkich napojów, w wieku 8 lat wyniósł aż o 2 punkty mniej niż ich zdrowo odżywiających się rówieśników. Stąd prosty wniosek, że to rodzice, którzy wpływają  na dietę swoich dzieci i ich nawyki żywieniowe mogą  przyczynić się do ich lepszych/gorszych wyników w nauce. Właściwa dieta wspomaga proces nauki, gdyż wpływa na wyższy poziom inteligencji:

Co ciekawe rodzice mogą wpływać na nawyki żywieniowe swoich dzieci także w późniejszym okresie życia. Okazało się bowiem, że studenci, którzy pozostają w częstszym kontakcie ze swoimi rodzicami na studiach jedzą więcej owoców oraz warzyw, a także więcej ćwiczą w ciągu dnia. Na łamach ,,Journal of Adolescent Health" opublikowano badania, w których wykazano, że uczniowie, którzy  w dniu kiedy kontaktowali się z rodzicami przez 30 minut lub nawet więcej byli aż o 14% bardziej skłonni spożywać owoce lub warzywa oraz aż o 50% bardziej skłonni angażować się w aktywność fizyczną przez 30 minut albo i więcej. Według Meg Small, z Centrum Badań Profilaktyki Wspierania Rozwoju Człowieka Uniwersytetu Pennsylvania komunikacja z rodzicami ma zarówno pośredni jak i bezpośredni wpływ na sposób odżywania się  studentów i ich aktywność fizyczną. Według Small bezpośrednio rodzice mogą przypominać uczniom  o jedzeniu różnych warzyw i owoców oraz o aktywności fizycznej, pośrednio z kolei mogą wpływać na zachowanie swoich dzieci  przypominając im, że ktoś martwi się o ich zdrowie i samopoczucie,  co może motywować ich do zwiększonej troski o swoje zdrowie.

Z badań wynika, że rodzice na różne sposoby mogą wpływać na inteligencję swoich dzieci, a co za tym idzie na ich sukces w szkole. Obok odżywiania i tych czynników wymienionych powyżej warto również wspomnieć o niezwykle istotnym, społecznym rozwoju. Jak twierdzi m.in. Susan McHale, dyrektora Instytutu Badań Socjologicznych w Penn State w okresie dojrzewania nastolatkowie, którzy spędzają więcej czasu z rodzicami, a szczególnie z ojcami lepiej rozwijają się pod względem psychicznym oraz socjologicznym. Okazało się, że choć młodzież dąży do większej niezależności to jednak wciąż czuje potrzebę bliskich relacji z rodzicami. Według przeprowadzonych badań, w których udział wzięło 200 rodzin w małych miastach, miasteczkach i gminach miejskich nastolatkowie, którzy spędzali więcej czasu z rodzicami odznaczali się lepszymi umiejętnościami społecznymi w grupie rówieśniczej,  ponadto młodzież, która spędzała więcej czasu sam na sam z ojcem miała także wyższe poczucie własnej wartości.